Roşan LÊZGİN / Di serrî verê cû, rojêk ma Amêdîye ra ameyêne Duhok. Yew parlementerê YNK yê meclisa Îraqî, rayir ra derheqê Mam Celalî de mi rê yew mesela qisey kerdbî. Va:
- Mam Celal wexto ke serekkomarê Îraqî bi, rojêka roşanî ma şî yew hepisxane, hepsî zîyaret kerdî. Winî sey heyetê serekkomarîye ma hucre bi hucre geyrenê, roşanê hepsîyan bimbarek kenê. Ma verê kamcîn hucre ra vîyarenê, mudirê hepisxaneyî suc û cezaya hepsîyan Mam Celalî rê vano. Ma vajin ke seba her mehkumî vano "Nameyê enê merdimî filan o, filan ca ra yo, mêrde kişto, hende ceza werda. Nameyê enê bînî bêvan o, bêvan bajar ra yo, dizdî kerda, hende ceza werda…"
Mudir bi eno qayde dewam keno, yew bi yew mehkuman dano şinasnayiş, suc û cezaya înan vano...
Welhasil verê yew hucre de, mudirî yew merdim nîşan da, nameyê mehkumî va, welatê ey va, la behsê sucê ey nêkerd, nêva sucê ey çi yo.
Mam Celalî va "Êêê? Sucê ey çi yo?" Mudir şermaya ke sucê mehkumî vajo. La Mam Celalî israr kerd, va "Sucê ey çi yo?"
Axir mudir ewnîya ke destê Mam Celalî ra nêxelisîyeno. Va "Serekkomarê mi, ya seyîd, wulay to ra nengî çînayê…"
Mam Celalî ena rey meraq kerd ke çi nengî çînayê, vato se. Va "Senî neng ê? Vato çi?..." Mudir ancî şermaya, bi rasûr, nêeşka cewab bido. La Mam Celalî israr kerd, va "Heyran, meşermaye! Ey vato se, vaje!…"
Mudirê hepisxaneyî va "Wulay Hêro xane vata!…" Yanî mudirî waşt vajo nengê xanima to çînayê.
Mam Celalî ke mesela fam kerde, va "Derhal enê merdimî serbest veradên!" Û dewam kerd va "Heyran, ez mêrdeyê Hêro xan a, wulay ez bi zor resena ci. Eno rebenê mi do kotî ra şo bireso Hêro xan? Lez ey serbest veradê…"
Bi eno qayde merdimê ke nengê cinîya serekkomarî, yanî nengê cinîya Mam Celalî çînayê, roja roşanî, bi efûya xusûsî ya Mam Celalî serbest veradîya.